اعلام ساعت میکنم 11:15 شب...

.

خانم  میانسالی  که  مدارک  پزشکی  اش  دستش  بود  و   از صورتش  کاملا میشد   حدس  زد  که  بیمار  است...

چراغ  زرد   چشمک  زن..

  پیکان سفیدی  که  صدای  ضبط  ماشینش  ازار  دهنده است

...دختر  بچه  ای که سرش   را از  پنجره  ی  عقب   ماشین  بیرون اورده  تا  صدای  جر  و   بحث  پدر  و  مادرش   را   نشنود

چراغ  قرمز   چشمک  زن....

برنامه  فردا  و  پس  فردا را  مرور میکنم...

 پمپ  بنزین های شلوغ   از  جلوی  چشمانم  رد  میشود.

یاد  دختری   میافتم  که    قراار  است  چهارشنبه  به  خانواده  ای  تحویل  داده شود...

یاد  خانم  مهدوی  که  بارها گفته بود  بچه  ها  هر جا  بروند بهتر   از  بهزیستی است ....

نمی  دانم  من غمگینم  ...

یا

نگاهم غمگین است..

یا  دنیایم  غمگین است...

!!!به هر جا  نگاه میکنم غمگینی موج  میزند.......

من  خوبم  خوب  خوب  خوب:)